Shave vs Waxing (greek version)

Εσείς τι προτιμάτε; Το ξυραφάκι ή το κερί;

Το ξύρισμα καθώς και αποτρίχωση με κερί έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Προσωπικά είχα αρχίσει να κάνω αποτρίχωση με κερί στα 13 μου και μέχρι τα είκοσι μου δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ ξυραφάκι. Κοντά στα 20 μου λοιπόν αποφάσισα να δοκιμάσω το ξύρισμα. Έτσι σε αυτό το άρθρο θα μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου και με τους δύο τρόπους!

Θα ξεκινήσω με την αποτρίχωση με κερί. Αρχικά να αναφέρω ότι τα σημεία που κάνω αποτρίχωση είναι οι μασχάλες τα πόδια η γραμμή μπικίνι και το μπικίνι. Μετά από περίπου 8 χρόνια

συνεχόμενης αποτρίχωσης με κερί οι τρίχες που βγαίνουν είναι αδύναμες, έχουν αραιώσει σημαντικά και το χρώμα τους δεν είναι τόσο έντονο όσο πριν. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να ξεφορτωθείς τις τρίχες για παραπάνω από δυο βδομάδες καθώς αφαιρούνται από την ρίζα τους μαζί με τον θύλακά τους και η αναδόμησή του χρειάζεται κάποιες μέρες από τον οργανισμό και ύστερα αρχίζει η δημιουργία της τρίχας. Επίσης κάποιοι αποφεύγουν αυτήν την μέθοδο εξαιτίας του πόνου. Ε λοιπόν αυτό είναι ένας μύθος. Μπορεί να υπάρξει κάποιος πόνος την πρώτη φορά ή αν από ξυραφάκι θέλετε να το γυρίσετε στο κερί, αλλά και πάλι ο "πόνος" είναι πολύ λίγος και φυσικά υποφερτός. Αν μου ζητούσε κάποιος να τον περιγράψω θα έλεγα ότι είναι σαν να αφαιρείς ένα αυτοκόλλητο από το σώμα σου. Είναι περισσότερο ενοχλητικό παρά πονάει.Το δέρμα ύστερα είναι απαλό και βολεύει ειδικά το καλοκαίρι που φαίνονται περισσότερο τα πόδια μας. Στην αποτρίχωση με κερί όμως χρειάζεται να κάνουμε κάποια διαλείμματα προκειμένου να ξεκουράσουμε το δέρμα. Τελευταίο θα ήθελα να αναφέρω μετά από από κάθε φορά η συχνότητα που θα χρειάζεται να γίνεται αποτρίχωση θα μικραίνει, για παράδειγμα εγώ έχω φτάσει να κάνω κερί ανά 4 μήνες. Το αρνητικό είναι ότι στο σημείο που βρίσκομαι στα πόδια επειδή οι τρίχες είναι αρκετά αδύναμες δεν βγαίνουν ταυτόχρονα και έτσι δεν έχω το αποτέλεσμα που θέλω καθώς αυτές που είναι ακόμη πιο αδύναμες βγαίνουν πιο αργά και έτσι μια βδομάδα αργότερα θα χρειαστεί να ξανακάνω αποτρίχωση και τότε τα πόδια μου θα είναι λεία και απαλά.Αυτό δεν το αντιμετωπίζω σε κανένα άλλο σημείο του σώματος.

Από την άλλη πλευρά είναι το ξυραφάκι που είναι εύκολο στην χρήση και διαθέσιμο κάθε ώρα και στιγμή και τελείως ανώδινο. Το οποίο επίσης αφήνει τα πόδια ή οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος απαλό και λείο.Η αλήθεια είναι όμως ότι αν όχι κάθε μέρα, τότε μέρα παρά μέρα χρειάζεται να κάνουμε χρήση του το οποίο μπορεί να είναι κουραστικό και χρονοβόρο. Προσφέρει όμως ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα το οποίο ίσως να είναι λίγο καλύτερο από το κερί αν χρησιμοποιηθεί σωστά το ξυραφάκι. Δηλαδή, για να έχουμε το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα είναι καλό να ξυρίσουμε

πρώτα κόντρα στις τρίχες, ύστερα με την φορά την τρίχας και τέλος πάλι κόντρα. Συνολικά δηλαδή να περάσουμε το ξυράφι από το δέρμα μας 3 φορές. Επίσης θα πρέπει να μην ξυρίσουμε μονοκόμματα μια περιοχή αλλά να ανασηκώνουμε το ξυράφι από το δέρμα ανα διαστήματα για να το αφήνουμε να αναπνεύσει. Ένα αρνητικό είναι ότι το ξυραφάκι μαζεύει βακτήρια και δεν πρέπει να το αφήνουμε να στεγνώσει κοντά σε υγρή περιοχή. Πριν και μετά την χρήση να τον απολυμαίνουμε με οινόπνευμα καθώς και την περιοχή που ξυρίσαμε ταμποναριστά, για να αποφύγουμε οποιαδήποτε μόλυνση. Τέλος ένα μείον είναι ότι στα άτομα με δυνατές τρίχες ακόμη και μετά το ξύρισμα οι μαύροι πόροι τις ρίζας είναι ορατοί.

Κλείνοντας και οι δύο μέθοδοι κοστίζουν περίπου το ίδιο και το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο. Προσωπικά προτιμώ την αποτρίχωση με κερί λίγο περισσότερο μόνο και μόνο για την μεγαλύτερη διάρκεια του αποτελέσματός της. Ο καθένας πρέπει να κάνει πάντα αυτό που τον βολεύει περισσότερο!